19e eeuw.

Nieuwe paragraaf

De 19e eeuw

Een nieuwe impuls voor Cirey

De Gravin van Simiane, de andere grote dame van Cirey

Diane Adélaïde de Damas werd geboren in 1761. Ze trouwde in 1777 op 16-jarige leeftijd met de graaf van Simiane. Maar haar huwelijk was van korte duur; haar man pleegde zelfmoord in 1787.
Adelaide werd gevangengezet tijdens de Franse Revolutie, maar ontsnapte aan de guillotine, in tegenstelling tot haar oom en tante, de hertog en hertogin van Châtelet. Deze laatste, die geen kinderen had, had haar gekozen als erfgename van Cirey.
Terug in Cirey, een eigendom waaraan ze erg gehecht is, vecht ze en verkrijgt ze van de administratie de rechten op het niet-vervreemde eigendom.het domein is tot nationaal eigendom verklaard.
Wat betreft wat er al verkocht is, is het verplicht om met de verschillende kopers om te gaan.
Door doorzettingsvermogen slaagde ze er uiteindelijk in om het hele pand geleidelijk opnieuw samen te stellen in vierenvijftig veilingen.
Nadat ze het hele pand had samengebracht en het kasteel dat ze kaal had gevonden, had ingericht en ingericht, raakte ze geïnteresseerd in de tuinen, die ze onderhield en ontwikkelde, waardoor een pittoreske tuin langs het kanaal ontstond.
Bekend om haar grote schoonheid, maar ook om haar vriendelijkheid, stierf Diane-Adélaïde de Damas, gravin van Simiane, in Cirey in 1835.

De markies de La Fayette dappere gastheer van Cirey


Adélaïde de Simiane werd de minnares van de markies de La Fayette in de vroege jaren 1780. In haar dagboek, Madame Vigée-Lebrun, portrettist, maakt melding van een bezoek van de jonge generaal aan Adelaide in zijn atelier, terwijl ze een portret schildert van de vrouw "voor wie hij, zo werd gezegd, zorgde"...

Adrienne de La Fayette, de vrouw van de markies de la Fayette, toont een zeldzame tolerantie: ze geeft haar man toestemming om een maand zomer door te brengen bij zijn minnares in Cirey en nodigt haar kinderen zelfs uit om Madame de Simiane “onze tante” te noemen.

Koepel van de kapel

Cirey-kasteel

Stallen

Cirey-kasteel

De familie van Damascus

Wanneer de gravin van Simiane sterft, zijn het haar nerveuze markies en markiezin van Damas die het kasteel erven. Het was tijdens hun tijd dat het kasteel eindelijk werd voltooid.
Zij bouwden de belangrijke kapel in neoklassieke stijl. Als het aan de buitenkant een eenvoudig volume presenteert dat perfect harmonieert met de 17e-eeuwse vleugel, trekt de rijkdom van het interieur de aandacht. De architect Froelicher ligt aan de basis van deze prestatie.

Vervolgens zetten de markies en markiezin van Damas de ontwikkeling van de Engelse tuin voort met de hulp van een gerenommeerde tuinarchitect, graaf Paul de Lavenne de Choulot.

Ze zullen ook een groot aantal boerderijgebouwen, kippenhok, duiventil, varkensstal, schuur en stallen bouwen.
Dit werk ruïneerde hen en het pand werd uiteindelijk verkocht.





Share by: